ପାଠ ତ ପଢୁଛ,କିନ୍ତୁ ଏ ପାଠ ସେତେବେଳେ ପ୍ରଭାବୀ ଯେତେବେଳେ ଗାଁର କିଛି କାମରେ ଆସିବ । ଏହା ସେହି ଶବ୍ଦ ,ଯାହାକୁ ସୁରଭି ଯାଦବଙ୍କୁ ପିଲାଦିନେ ତାଙ୍କ ବାପା ଓ ମା କହୁଥିଲେ । ସୁରଭି ଏହି କଥାକୁ ମନରେ ରଖି ଆଗକୁ ବଢ଼ୁଥିଲେ । ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ସେ ନିଜ ବାସ୍ତବ ଜୀବନରେ ନିଜ ଶିକ୍ଷାକୁ ନିଜ ଗାଁର ବିକାଶରେ ବିନିଯୋଗ କରିଥିଲେ।
ସୁରଭି ଯାଦବ ବୁନ୍ଦେଲଖଣ୍ଡର ବାସିନ୍ଦା । ବୁନ୍ଦେଲଖଣ୍ଡ ଏମିତି ଏକ ଅଂଚଳ ଯେଉଁଠି ପୁଅ ଓ ଝିଅଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଭେଦଭାବ ଅଧିକ । ପୁଅ ମାନଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ତାଲିମ ଦକ୍ଷତା ବିକାଶ ଓ ନିଯୁକ୍ତି ଝିଅଙ୍କ ଠାରୁ ଢେର ଆଗରେ । ପରିବାର ଗୁଡିକ କନ୍ୟା ସନ୍ତାନଙ୍କ ଶିକ୍ଷାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ । ପିଲାଟି ଦିନରୁ ଏ କଥାକୁ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରୁଥିବା ସୁରଭି ନିଜେ ପାଠପଢି ଆଗକୁ ଯିବାର ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିଥିଲେ । ତାଙ୍କ ପରିବାର ମଧ୍ୟ ସୁରଭିଙ୍କ ସ୍ବପ୍ନ ପୁରା ପାଇଁ ସହଯୋଗ କରିଥିଲେ । ସୁରଭି ପଢ଼ୁଥିବା ବେଳେ ତାଙ୍କ ଭାଉଜ ପାଖକୁ ଆସି ଥଟା ମଜା କରୁଥିଲେ । କହୁଥିଲେ ତୁମେ ବଡ଼ ହୋଇ ଚାକିରୀ କଲେ ମୋତେ ତୁମ ଚପରାଶି କରିବ । କଥାଟି ମଜାଳିଆ ହୋଇଥିଲେ ହେଁ ଏହା ପଛର ଗୁଢ ରହସ୍ୟ ବୁଝିଥିଲେ ସୁରଭି । ନିଜ ସ୍ବପ୍ନ ପୂରଣ ପାଇଁ ସେ ବାହାରେ ପଢିଲେ ,ମୋଟା ଅଙ୍କର ପ୍ୟାକେଜରେ ନିଯୁକ୍ତ ହେବା ସହିତ ନିଜର ଦୁଇ ବିହାରୀ ବାନ୍ଧବୀ ଫୁଲ କୁମାରୀ ଓ ସଂତୋଳି କୁମାରୀଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ସାଝେ ସ୍ୱପନେ ନାମରେ ଏକ ସାମାଜିକ ସଂଗଠନ ଆରମ୍ଭ କଲେ । କ୍ରାଉଡ ଫଣ୍ଡିଙ୍ଗ ଜରିଆରେ ୩ ଦିନରେ ୩୬ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଯୋଗାଡ଼ ସହିତ ହିମାଚଳ ପ୍ରଦେଶରେ ସଂଗଠନ ପ୍ରଥମ ବ୍ୟାଚରେ ୨୮ ଜଣ ଝିଅଙ୍କୁ ଗ୍ରହଣ କରି ସେମାନଙ୍କୁ କୋଡ଼ିଙ୍ଗ ଶିକ୍ଷା ,ମ୍ୟାନେଜମେଣ୍ଟ ବା ମିନି ଏମ ବି ଏ ସହିତ ଟିଚର ଟ୍ରେନିଂ ଦେଇ ନିଯୁକ୍ତି ସମ୍ଭାବନା ସୃଷ୍ଟି କଲେ । ଆଜି ସୁରଭି ଓ ତାଙ୍କ ସଂଗଠନ ଦ୍ୱାରା ଅନେକ ଝିଅ ମାସିକ ୫୦ ହଜାରରୁ ୮୦ ହଜାର ଯାଏଁ ପ୍ୟାକେଜର ନିଯୁକ୍ତି ପାଇଛନ୍ତି ଓ ନିଜ ନିଜର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସାକାର କରିବାରେ ସମର୍ଥ ହୋଇଛନ୍ତି ।