ଭାରତୀୟ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ବିବିଧତା ଅନନ୍ୟ ଓ ଅତୁଳନୀୟ । ବିଭିନ୍ନ ରାଜ୍ୟର ଜୈବ ବିବିଧତା ବ୍ୟଞ୍ଜନ କଳାରେ ଯୋଡି ହୋଇ ସ୍ଥାନୀୟ ଖାଦ୍ୟ ସଂସ୍କୃତିକୁ ସମୃଦ୍ଧ କରିଛି । ଭାରତୀୟ ଖାଦ୍ୟରେ ଅଦା ,ହଳଦୀ ,ଗୋଲମରିଚ ,ଲଙ୍କା ,ତେନ୍ତୁଳି ,ଧନିଆ ପତ୍ର ,ପୋଦିନା ପତ୍ର ,ତେଜପତ୍ର ,ଡାଲଚିନି ,ଭୃଷୁଙ୍ଗା ପତ୍ରର ବ୍ୟବହାର ଖାଦ୍ୟକୁ ଅଧିକ ସ୍ୱାଦିଷ୍ଠ କରାଇଛି । ଆନ୍ଧ୍ର ପ୍ରଦେଶରେ ଅଧିକ ଖଟା ,ରାଗ ଓ ମସଲାର ବ୍ୟବହାର ହେଉଥିବା ବେଳେ ପଞ୍ଜାବ ,ହରିୟାଣା ଓ ରାଜସ୍ଥାନରେ ମିଠାର ବ୍ୟବହାର ଟିକେ ଅଧିକ ହୋଇଥାଏ । ସୋରିଷ ଶାଗର ଚଟଣି ପଞ୍ଜାବରେ ଲୋକପ୍ରିୟ ହୋଇଥିବା ବେଳେ ଓଡିଶା ଓ ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗରେ ଅଧିକ ମାତ୍ରାରେ ଲୋକେ ତେଜପତ୍ର ,ଧନିଆପତ୍ର ,କଞ୍ଚାଲଙ୍କା ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତି । ବାଲେଶ୍ୱରରେ କଦଳୀ ପତ୍ରରେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସାମଗ୍ରୀ ରଖି ପତୁଆ ବା ପତ୍ରପୋଡ଼ା ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଥାଏ । କଖାରୁପତ୍ର ,ସାରୁପତ୍ର ,ଜହ୍ନି ଚୋପାରେ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ତିଆରି ହୋଇଥାଏ । ପ୍ରକୃତିରେ ମିଳୁଥିବା କେଉଁ ସବୁ ଫୁଲ ,ପତ୍ର ,ମଞ୍ଜି ,ଫଳ ,ଚେର ,କାଣ୍ଡ ଓ ମୂଳ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ତିଆରିରେ ପ୍ରମୁଖ ମହତ୍ୱ ରଖେ ତାକୁ ନେଇ ଅନେକ ଗବେଷଣା ହୋଇଛି । ବିଭିନ୍ନ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ପାଇଁ କେଉଁ କେଉଁ ପ୍ରାକୃତିକ ଉପାଦାନ ଅଧିକ ବ୍ୟବହାର ହୁଏ ତାକୁ ନେଇ ବଡ଼ ଗବେଷଣା କରିଛନ୍ତି ଲଦାଖର ଝିଅ ରାଧିକା ଖଣ୍ଡେଲୱାଲ । ରାଧିକା ପାରମ୍ପରିକ ଓ ଆଧୁନିକ ରୋଷେଇ ଗୁଡିକ ଉପରେ ଅଧ୍ୟୟନ କରିବା ସହିତ ବ୍ୟବହୃତ ଉପାଦାନ ଗୁଡିକର ତାଲିକା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଥିଲେ । ଚିଙ୍ଗୁଡ଼ି ସହିତ ପୋଇ ଦେଇ ଅନେକେ ଭଲ ଭଲ ରୋଷେଇ କରୁଥିବା ବେଳେ ରାଧିକା ଲଦାଖୀ ଚିଙ୍ଗୁଡ଼ି ସହିତ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଖଟା ଫଳ ଦେଇ ନୂଆ ପ୍ରକାର ବ୍ୟଞ୍ଜନ ପ୍ରସ୍ତୁତି କରି ଚର୍ଚ୍ଚାକୁ ଆସିଛନ୍ତି । ଖାଦ୍ୟକୁ ଖଟା ,ମିଠା ଓ ମସାଲାଦାର କରିବା ଦିଗରେ ଲଦାଖବାସି କଣ ସବୁ ଉପାଦାନ ବ୍ୟବହାର କରୁଛନ୍ତି ଓ ଆଉ କଣ ମିଶିଲେ ଖାଦ୍ୟ ଅଧିକ ସ୍ୱାଦିଷ୍ଠ ହେବ ଏହା ଉପରେ ଗବେଷଣା କରି ସଫଳ ହୋଇଛନ୍ତି ରାଧିକା ଖଣ୍ଡେଲୱାଲ । ଚିଙ୍ଗୁଡ଼ି ସହିତ ସି ବକଥର୍ଣ୍ଣର ସମ୍ମିଶ୍ରଣରେ ରାଧିକା ରାନ୍ଧୁଥିବା ବ୍ୟଞ୍ଜନ ଅନେକଙ୍କର କ୍ଷୁଧାକୁ ବଢ଼ାଇଦେଇଛି ।